سراینده شعر خودمم

بگفتم دل چرا پریشانی؟

بگفتا رضا نیست همین

بگفتم وعده ده مرا دل

بگفتا گو تو وعده جانم

بگفتم فردا آید خواهی دید

بگفتا پنجشنبه اس راس گویی

بگفتم تمام شود دوری ای دل

ببینی روی زیبایش تو ای دل

بگفتا من عاشق رضایم

ز دوری او دیوانه گشتم

بگفتم غم مخور خدا بزرگه

روزی رسد دوری کم شه

سلامتیه رضای من که میدونه اعصـــاب نداری . . .

میدونه حوصـــله نداری . . .

میدونه بهونه میگیری بی دلیل . . .

اما بازم میگه:

تو یکی یه دونه منی . . .

همه جوره درکــــــــــــت میکنه . . .

نه ترکـــــــت . . .

خدایا...

خودمو رضا رو به تو میسپارم ..

مراقبمون باش ..

بهمون صبر و تحمل بده..

بتده خوبی نیستم ..

خیلی گناه کردم ولی هنوزم به مهربونیت امید دارم ..

نا امیدم نکن ..

دلم گرفته ..

نمیدونم از چی و از کی..

فقط از خدا میخوام به منم نگاه کنه..

حق الناس فقط پول نیست...

"دل" است...

دلی که می توانستی بدهی 

و 

ندادی...

17 ساله بودم که به یکی از خواستگارانم

 که پسر نجیب و خوبی بود جواب مثبت دادم.

اسمش رضا بود پسر معدب و متینی بود

هر بار که به دیدن می امد غیرممکن بود دست خالی بیاد

ما همدیگرو خیلی دوست داشتیم

چند ماه اول عقدمان به خوبی گذشت

 تا

ادامه داستان در ادامه مطلب